,,Szkoła otwarta na sztukę”, czyli galeria żywych obrazów w Gimnazjum w Łopusznie.

,,,Śmierć Marata” Jacques Louis David           Ucz. Mateusz Rowiński

Galeria żywych obrazów to pomysł na nietypową naukę fotografii i historii sztuki  w Zespole Szkół im. Jana Pawła II w Łopusznie. Minister Edukacji Narodowej ustanowiła ubiegły rok szkolny 2015/2016 Rokiem Otwartej Szkoły.  „Otwarta szkoła to taka, która nie zamyka się na kulturę, sztukę, sport, środowiska lokalne. Potrafi korzystać z tego, co ją otacza." – powiedziała  szefowa MEN ogłaszając rok szkolny 2015/2016 „Rokiem Otwartej Szkoły. Hasło zostało w ciekawy sposób wykorzystane przez uczniów i nauczycielkę plastyki w Gimnazjum Zespole Szkół im. Jana Pawła II w Łopusznie. Pomysł na przedstawienie sztuki za pomocą galerii żywych obrazów okazał się prawdziwym "strzałem w dziesiątkę". Żywe rekonstrukcje obrazów najsłynniejszych malarzy świata jako projekt miał  na celu zachęcić uczniów do obcowania ze sztuką i kulturą.

"Dziewczynka z chryzantemami" Olgi Boznańskiej, "Dama z łasiczką" Leonarda da Vinci "Portret dzieci artysty" Jana Matejki, czy ,,Śmierć Marata” Jacquesa Louisa Davida  to tylko niektóre z wybranych przez młodzież  dzieł sztuki.

Zadaniem uczniów klas pierwszych gimnazjum było wybranie obrazu i przygotowanie jego inscenizacji. Chodziło o otwarcie uczniów  na sztukę. To forma połączenia nauki z zabawą. Wszyscy  z ogromnym zaangażowaniem pracowali nad swoimi pracami. Należy przyznać, iż duża w tym zasługa również rodziców. Pomysły były niezwykle kreatywne. Uczniowie wykorzystali wszelkie dostępne środki, aby jak najlepiej odtworzyć wybrane przez siebie obrazy. Ważna była przestrzeń, scenografia, rekwizyty oraz kostiumy i makijaże. Młodzież wykazała się wielkim talentem aktorskim przy odtwarzaniu odpowiednich min i gestów.

Żywy obraz (franc. Tableau vivant) – rekonstrukcja dzieła malarstwa lub rzeźby, tworzona przy udziale ludzi, przedstawiających postawą, ubiorem, mimiką daną scenę.

Popularność żywych obrazów przypadała na wiek XIX i początek XX wieku. Odbywały się w domach prywatnych lub salach widowiskowych z udziałem amatorów lub aktorów zawodowych. Niekiedy w XIX wieku żywe obrazy stanowiły zakończenie sztuk teatralnych, gdy aktorzy nieruchomieli na tle opadającej kurtyny. Fotografie żywych obrazów były też rozpowszechniane w formie pocztówek.

Obecnie do żywych obrazów nawiązują popularne żywe posągi, czyli występy zamaskowanych nieruchomych postaci na odwiedzanych przez turystów ulicach.

Trzeba dziecku dać pomysł, zarazić pasją i uczynić naukę przyjemną, a wyniki tego koniecznie musicie obejrzeć. To pokazuje, jak można nauczać inaczej. Szkoła otwarta na sztukę” – może dla innych będą  inspiracją!

I jak tu powiedzieć, że nasi uczniowie nie są kreatywni?