WOS

Janusz Korczak o samorządach szkolnych w II Rzeczypospolitej

Coraz częściej i coraz głośniej mówi się o samorządach w szkołach. Mówi się, że jest samorząd albo był i nie udał się, albo że będzie. Jeżeli jest w szkole samorząd, częściej słyszy się skargi niż wyrazy zadowolenia. Skarżą się, że niby jest, ale praw żadnych nie daje. Skarżą się na zarząd, że mało albo nic nie robi, na kolegów, że lekceważą dobrowolnie powzięte uchwały i przeszkadzają w pracy, wreszcie są skargi na nauczycieli, że ich nieufny stosunek do samorządu zniechęca do pracy. Gorzej, że nie wszyscy wiedzą, na czym właściwie ma praca polegać, co ostatecznie samorząd oznacza. Bo czy kółka i komisje, wydawanie gazety i zbieranie składek – mogą być nazwane pracą samorządową czy nie? Odważniejsi powiadają, że tylko udział delegatów w radach pedagogicznych zabezpieczyć może prawa ucznia i pozwolić na kontrolę i wpływ na bieg spraw szkolnych. […]To, co jest, więc kółka rozrywkowe,  sklepik,  samopomoc,  gazetka, komisje i kluby – to są jakby gałęzie, ale gdzie pień i jego korzenie?

Źródło: J. Korczak, Samorząd w szkole, „Mały Przegląd” 1927, nr 50.

1. Każdy uczeń jest członkiem samorządu uczniowskiego.

2. Zasady wybierania organów samorządu uczniowskiego określa dyrektor szkoły.

3. Opiekuna samorządu uczniowskiego wyznacza rada pedagogiczna.

4. Samorząd uczniowski decyduje o wyborze podręczników szkolnych.

Opis sytuacji

Wszyscy zainteresowani uczniowie zostali zaproszeni do udziału w spotkaniach z przedstawicielami dyrekcji i rady pedagogicznej. W czasie tych konsultacji będą omawiane najważniejsze kwestie dotyczące szkolnej społeczności.